เนื้อเรื่องย่อ
ขุนศึกตระกูลหยาง (Saving General Yang) กองทัพต้าซ่งโจมตีโยวโจว ทว่ากลับต้องพ่ายแพ้แก่แม่ทัพเยลี่ซิวเกอ ทำให้ซ่งไท่จงทรงล่าถอยกลับเมืองหลวง นับแต่นั้นเป็นต้นมา ทหารเหลียวก็รุกรานชายแดนต้าซ่งเรื่อยมายังความเดือดร้อนสู่พสกนิกรต้าซ่งเป็นอันมาก แผ่นดินต้าซ่งไม่มีความสงบสุข ซ่งไท่จงทรงกลัดกลุ้มยิ่งนักจึงทรงมีพระบัญชาให้หยางเย่แม่ทัพเหล็กซึ่ง ห้าวหาญไปอารักขาด่านเยี่ยนเหมินกวาน หยางเย่พาลูกชายทั้งเจ็ดคนไปอารักขาด่านเยี่ยนเหมินกวาน ต่อกรกองทัพเหลียวจนสุดกำลัง ลูกชายทั้งเจ็ดคนของสกุลหยางล้วนแล้วป็นคนหนุ่มที่มีความเก่งกล้าสามารถ ทั้งทางด้านบุ๋นและบู๊ คุณลักษณะหลากหลาย ซื่อสัตย์จงรักภักดี รักใคร่ประชา รับผิดชอบครอบครัว สามัคคีเป็นหนึ่งเดียวปกป้องชาติบ้านเมืองจนกลายเป็นเสาหลักของต้าซ่ง ได้รับความเลื่อมใสศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง ต้าเหลียวยกทัพโจมตีต้าซ่งโดยไม่เห็นขุนศึกตระกูลหยางอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย หยางเย่นำลูกชายทั้งเจ็ดพร้อมด้วยทหารไม่กี่พันเผชิญหน้ากับกองทัพเหลียวที่แข็งแกร่ง ทั้งที่มีกำลังทหารน้อยกว่าหลายเท่า แต่ด้วยประสบการณ์ของหยางเย่ กอปรกับกลยุทธแยบยล ในที่สุดก็สามารถกำชัยชนะไว้ได้ ทำให้กองทัพเหลียวพ่ายแพ้ย่อยยับแตกพ่ายไม่เป็นขบวน ขุนศึกตระกูลหยางไม่เพียงได้รับชัยชนะ ทั้งยังสามารถจับกุมตัวแม่ทัพใหญ่ของต้าเหลียวเป็นเชลยได้อีกด้วย การศึกที่เยี่ยนเหมินกวาน ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลหยางเลื่องลือไปทั่วทั้งแผ่นดิน ทุกครั้งที่ทหารเหลียวเห็นธงรบสกุลหยางก็จะอกสั่นขวัญหาย ไม่กล้าต่อกรกับทหารต้าซ่ง ทุกคนพากันขนานนามหยางเย่ว่าสกุลหยางไร้เทียมทาน ชื่อเสียงระบือนาม ขุนศึกตระกูลหยางสร้างคุณงามความดีต่อชาติบ้านเมืองจนกลายเป็นวีรบุรุษของชาวประชา แต่สุขทุกข์ก็เป็นไปตามคำโบราณที่ว่า “ทุกข์มีสุขคงอยู่ สุขมีทุกข์ซ่อนอยู่” ด้วยความที่ชื่อเสียงขุนศึกตระกูลหยางระบือนามทั่วทั้งแผ่นดินจึงเป็นที่ อิจฉาของบรรดาขุนนางในราชสำนัก ทั้งที่บรรดาขุนนางในราชสำนักต่างพากันถวายฏีกาเล่นงานสกุลหยาง กระนั้นซ่งไท่จงก็ทรงไม่นำพาต่อถ้อยคำที่ใส่ร้ายป้ายสีสกุลหยาง พระองค์ไม่เพียงทรงไม่ทอดพระเนตรฏีกา ทั้งยังทรงมีพระบัญชาให้ราชเลขานำฏีกาเหล่านั้นมอบให้หยางเย่เพื่อแสดงถึง ความไว้วางพระทัยของพระองค์ที่มีต่อหยางเย่ ยังความปลาบปลื้มใจสู่หยางเย่ยิ่งนัก หยางเย่พร้อมด้วยลูกชายต่างพากันสาบาน ว่าจะจงรักภักดีต่อซ่งไท่จงตราบชีวิตหาไม่ บำบัดทุกข์ บำรุงสุขปวงประชา แต่สิ่งที่คาดคิดไม่ถึงคือ หยางลิ่วหลางค้นพบความลับสำคัญของวังหลวง ที่แท้ซ่งไท่จงทรงปลงพระชนม์พระเชษฐา ช่วงชิงราชบัลลังก์มาครอง ขุนศึกตระกูลหยาง แม้ว่าลูกชายทั้งเจ็ดคนของสกุลหยางเป็นที่ไว้วางพระทัยของซ่งไท่จง ทว่าทุกคนกลับเห็นพ้องต้องกันว่าเลือกนายผิด มีเพียงหยางเย่คนเดียวเท่านั้นที่ยังคงยึดมั่น จงรักภักดีต่อซ่งไท่จง ด้วยเรื่องนี้เอง จึงเป็นเหตุให้พ่อลูกสกุลหยางบาดหมางใจกันจนไม่เป็นหนึ่งเดียวกัน ทั้งยังพลอยทำให้เสอไซ่ฮัวต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย โดยต้องทำหน้าที่เป็นคนกลางประสานรอยร้าวให้พ่อลูกเป็นหนึ่งเดียวกันดังเดิม จู่ๆหยางซื่อหลางซึ่งหายสาบสูญไปจากสนามรบเป็นเวลานานหลายปีก็ปรากฏตัวขึ้น โดยเดินทางกลับมายังบ้านสกุลหยาง แต่การปรากฏตัวของซื่อหลางครั้งนี้ ได้นำมาซึ่งสิ่งที่คาดคิดไม่ถึงมากมาย ทำให้คนบ้านสกุลหยางต้องพลอยได้รับผลกระทบไปด้วย ทุกคนจึงพากันเคลือบแคลงสงสัยว่า การกลับมาของซื่อหลางในครั้งนี้มีเป้าหมายใดกันแน่ ท่ามกลางปัญหาและมรสุมมากมาย หยางชีหลางเพื่อช่วยชีวิตหญิงสาวชาวบ้านนางหนึ่งเอาไว้ จึงพลั้งมือสังหารพานเป้าลูกชายเพียงคนเดียวของมหาอำมาตย์พานเหยินเหม่ย พานเหยินเหม่ยเคียดแค้นมากจึงสาบานว่าจะเอาชีวิตชีหลาง ล้างแค้นให้ลูกชายให้ได้ ระหว่างที่ชีหลางถูกจองจำอยู่ในห้องขัง ได้ล่วงรู้แผนการอันชั่วร้ายของพานเหยินเหม่ยเข้า จึงแหกคุกหลบหนีไป กระทั่งได้รู้จักกับตู้จินเอ๋อลูกสาวหัวหน้าค่ายโจรที่มีไหวพริบปฏิภาณดี และในที่สุด ทั้งสองก็รักและแต่งงานกัน ชีหลางตระเตรียมการเดินทางกลับป้อมเทียนปอเพื่อเปิดเผยการแต่งงานต่อพ่อแม่ นึกไม่ถึงว่าล่วงรู้ถึงการศึกสงครามระหว่างต้าซ่งและต้าเหลียว เซียวฮองเฮาทรงวางแผนตระเตรียมการปลงพระชนม์ซ่งไท่จง กำจัดสกุลหยาง เยลี่เสียนฮ่องเต้ต้าเหลียวสวรรคต เยลี่หลงซี่สืบราชบัลลังก์ด้วยพระชนมายุเพียงสิบสองชันษาโดยมีเซียวไทเฮาทรง สำเร็จราชการแทน ซ่งไท่จงทรงเห็นว่าต้าเหลียวเปลี่ยนแผ่นดินใหม่ สมควรใช้โอกาสนี้บุกยึด 16 มลฑลมาครอง การนี้พระองค์จึงทรงมีพระบัญชาให้พานเหยินเหม่ยเป็นแม่ทัพใหญ่นำทัพขึ้นเหนือโดยมีหยางเย่เป็นรองแม่ทัพ กองทัพต้าซ่งแยกเป็นสามสายบุกโจมตี กองทหารภายใต้การนำทัพของพานเหยินเหม่ยและหยางเย่ต่างได้รับชัยชนะ บุกยึดได้สี่มลฑลใหญ่มาครอง ส่วนอีกสายหนึ่งนั้นกลับพ่ายแพ้ให้ทหารต้าเหลียว หยางเย่เห็นทหารต้าเหลียวแข็งแกร่ง ทหารต้าซ่งด้อยกว่าจึงไม่บุ่มบ่าม ทว่าพานเหยินเหม่ยขุนนางชั่วซึ่งเห็นสกุลหยางเป็นเสี้ยนหนาม เนื่องจากมีจิตคิดร้ายต่อสกุลหยาง พานเหยินเหม่ยจึงบีบบังคับสกุลหยางนำทัพออกศึก เพื่อให้หยางเย่และสกุลหยางมีอันเป็นไป แม้ว่าหยางเย่ไม่กลัวตาย แต่เห็นสถานการณ์ไม่อำนวย เกรงว่าจะสูญเสียชีวิตทหารไปโดยเปล่าประโยชน์ ทั้งที่ชัยชนะริบหรี่ แต่ก็จำต้องนำทัพออกศึก พานเหยินเหม่ยแสร้งทำทีว่าจะส่งกำลังทหารสนับสนุนหยางเย่ หลังจากที่สกุลหยางนำทัพออกศึกไปได้ไม่ไกลนัก ก็ถูกทหารเหลียวดักซุ่มโจมตี แม้ว่าขุนศึกตระกูลหยางแต่ละคนมีความองอาจห้าวหาญ ทว่าทหารเหลียวซึ่งมีกำลังมากกว่าจึงยากที่ต้านทานไว้ได้ หยางเย่ตีฝ่าวงล้อมออกไปเพื่อช่วยชีวิตลูกชายและทหารหาญ ในที่สุดหยางเย่ก็ถูกทหารเหลียวจับกุมตัวเป็นเชลย หยางเย่ตัดสินใจฆ่าตัวตายเพื่อรักษาเกียรติศักดิ์ หยางเย่พลีชีพในสนามรบ ลูกชายทั้งเจ็ด เสียชีวิตหก มีเพียงลิ่วหลางคนเดียวเท่านั้นที่รักษาชีวิตรอดกลับสู่ป้อมเทียนปอ พานเหยินเหม่ยเห็นว่าสกุลหยางเหลือเพียงลูกชายคนเดียวและบรรดาสะใภ้เท่านั้น ลำพังเพียงลิ่วหลางไม่ได้ทำให้สกุลหยางอยู่ในสายตาของพานเหยินเหม่ยอีกต่อไป ขณะที่ลิ่วหลางและเสอไซ่ฮัวถึงคราวอับจนนั่นเอง ทั้งสองก็ได้รับความช่วยเหลือจากองค์หญิงไฉและอ๋องแปด จนสามารถกอบกู้สกุลหยางขึ้นมาอีกครั้ง องค์หญิงไฉทรงรับปากแต่งงานกับลิ่วหลาง ทำให้สกุลหยางมีเสาหลักค้ำยัน ในที่สุดสกุลหยางก็สามารถกอบกู้เกียรติศักดิ์ขึ้นมาอีกครั้ง หยางลิ่วหลางรับภาระหนักล้างแค้นให้ครอบครัว เพื่อความรุ่งโรจน์ของป้อมเทียนปอ ล้างแค้นให้พ่อและพี่น้อง เปิดโปงแผนชั่วของพานเหยินเหม่ยที่ทรยศขายชาติ ทำลายขุนนางที่มีความซื่อสัตย์จงรักภักดี ความแค้นของสกุลหยางถูกสะสาง หยางลิ่วหลางและเสอไซ่ฮัวตลอดจนบรรดาสะใภ้พากันสืบสานเจตนารมณ์ของหยางเย่ ขับไล่ทหารเหลียว ปกปักรักษาราชบัลลังก์ต้าซ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น